- 5 -

1313, 26 IV (in crastino Marcii ewangeliste), Lubomierz (Libintall)

Henryk ks. Śląska i pan Jawora potwierdza posiadłości klasztoru w Lubomierzu. Ks. orzeka, że czynsze z wsi klasztornych ma pobierać też pleban Ulryk I panowie Rubus i Peszo fratrum ipsorum. Książęta Bernard i Bolko, bracia wystawcy, biorą klasztor pod swą opiekę.

Świadkowie: Konrad z Cierni, Gunter z Ronowa, Maciej Mozenow, Henryk Raspe, kleryk, pan von Rabinswalt młodszy z Sycowa, młodszy pan z Lipy, Kunemann von Seidlitz z braćmi, Zygfryd von Seidlitz z braćmi, Magnus von Boranewicz, Guncelin ze Świn, Guncelin von Hodorf, sporządzony przez protonotariusza książęcego Konrada.

Nie zachowany or. pergaminowy, łac., na zielono-czerwonych sznurach wisiała pieczęć księcia Henryka z kontrasigillum, Rep. 92 nr 5. SR 3351.

Dokumenty do dziejów klasztoru benedyktynek w Lubomierzu - Roman Stelmach - Rocznik Jeleniogórski 2005 - t. XXXVIII